O značaju njegove ličnosti dovoljno govori podatak da od 100 igranih filmova u kojima je glumio, 74 su realizirana u bosanskohercegovačkoj produkciji. Za sebe je govorio da je vječiti epizodista, mada je u karijeri imao i tri glavne uloge. Igrao je oca Ljubiši Samardžiću, Bati Živojinoviću i Fabijanu Šovagoviću. Ipak, uvijek je volio reći da je prije svega profesor njemačkog jezika, a da je „Gluma kada izgleda da ništa ne glumiš". Pored toga, Zaim Muzaferija se bavio i pisanjem poezije. Tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu vodio je dnevnik i zapisivao poeme o ratu koje je recitovao publici u Londonu, Milanu, Amsterdamu i Nürnbergu.
Već sa prvim filmom "Uzavreli grad" osvaja specijalnu nagradu na festivalu u Puli, a na Festivalu glumačkih ostvarenja u Nišu nagrađen je za uloge u filmovima "Praznik" i "Mali vojnici". Za ulogu podvornika u filmu "Stanica običnih vozova" dobio je Zlatnu arenu na Pulskom festivalu 1990. godine.
Posebno zanimljive glumačke kreacije ostvario je u pozorišnim predstavama na profesionalnim scenama širom Bosne i Hercegovine, kao što su uloge u tri verzije predstave “Hasanaginica”, Alije Isakovića, Mustafe Nadarevića i Nijaza Alispahića, zatim u predstavi “Derviš i smrt” u režiji Nijaza Alispahića, te predstavi “Šehid” Zilhada Ključanina.
Šezdeset godina umjetničkog rada obilježio je nastupajući u pozorišnoj predstavi “1001 bošnjački dan” svog sina Jesenka Muzaferije.
U Visokom se od 2003. godine redovno održava manifestacija “Dani Zaima Muzaferije” gdje se održavaju promocije, izložbe, pozorišne predstave i okrugli stolovi, kao i premijere najnovijih filmskih uradaka.
Hrvati se dive "ljudima u crnom": Napravili su ludnicu, kao da se igralo u Sarajevu
