Uobičajno je da centralne banke država gotovinu drže u valutama drugih zemalja iz sljedećih razloga:
-
Da bi održale likvidnost u slučaju ekonomske krize. Centralna banka može domaću valutu otkupiti deviznim rezervama. Time se omogućava da vrijednost domaće valute bude visoka, a kako bi trgovci mogli nastaviti uvoziti i izvoziti;
-
Da bi ispunjavale međunarodne finansijske obaveze, što se odnosi i na plaćanje dugova;
-
Da bi finansirale nove velike projekte, kao što su oni infrastrukturni;
-
Da bi regulisale vrijednost domaće valute. Kina pravi zalihe u dolarima kako bi održala visoku vrijednost američke valute u odnosu na juan. Time svoj izvoz čini jeftinijim od robe koja je proizvedena u Sjedinjenim Američkim državama, a to za posljedicu ima povećanje prodaje. Japan iz istog razloga kupuje američke obveznice - kako bi vrijednost dolara bila viša u odnosu na jen:
-
Da bi se investitori osjećali sigurnije. Ovo je posebno značajno tokom rata ili nemira, kada postoji mogućnost da strani investitori dio novca povuku u svoju zemlju;
- Da bi se diverzifikovao državni portfelj. Centralna banka može diverzifikovati rizik tako što ima aktivu u različitim oblicima. Investitori tokom nestabilnih perioda često pretvaraju gotovinu u valute koje se smatraju "sigurnim lukama", a to su jen, franak i posebno dolar.