Tužilaštvo BiH tereti 10 osoba po komandnoj odgovornosti za ratne zločine protiv civila, ranjenika, bolesnika i ratnih zarobljenika te protivpravno ubijanje i ranjavanje neprijatelja, 3. maja 1992. godine, u nekadašnjoj Dobrovoljačkoj ulici u Sarajevu.
Osim Ganića, tada člana Predsjedništva Republike Bosne i Hercegovine, optužnica obuhvata i Zaima Backovića kao člana operativnog centra Štaba Teritorijalne odbrane Republike BiH, Hasana Efendića, kao komandanta Republičkog štaba Teritorijalne odbrane, Hamida Bahtu kao komandanta Opštinskog štaba Teritorijalne odbrane Stari Grad Sarajevo, Fikreta Muslimovića kao načelnika bezbjednosti u Republičkom štabu Teritorijalne odbrane, Jusufa Pušinu kao pomoćnika ministra unutrašnjih poslova Republike BiH i načelnika Štaba Ministarstva unutrašnjih poslova (MUP) Republike BiH, Bakira Alispahića kao načelnika Centra službi bezbjednosti Sarajevo i člana Štaba MUP-a Republike BiH.
Tužilac Mladen Vukojičić je prilikom čitanja optužnice naveo da su optuženi mučili i nečovječno postupali prema zarobljenim vojnicima, da su propustili spriječiti njihova mučenja kao i ubistva i ranjavanje civila te da su pomagali učiniocima nakon krivičnog djela.
Prvooptuženi Ganić se tereti da se ponašao suprotno odluci Predsjedništva BiH od 27. aprila 1992. godine o načinu i pravcu mirne evakuacije komande i civilnih lica u pravcu Lukavice te da je kontinuirano i u više navrata protivio tom dogovoru. Navodi se da je podstrekao rukovodni kadar Teritorijalne odbrane Republike BiH, među kojima optuženog Zaima Backovića da naredi pripadnicima Teritorijalne odbrane da napadom presijeku i zaustave kolonu JNA. Navodi se kako Ganić nije imao ovlaštenje da mijenja dogovor koji je postignut s predstavnicima UNPROFOR-a i Evropske zajednice.
Dešavanja tog dana u Dobrovoljačkoj ulici su u velikoj mjeri odredila dalji tok rata, a smatra se da je 3. maja, datum koji obuhvata optužnica, odbranjen glavni grad, kao i cijela BiH.
