Oaze u regiji ljudi naseljavaju između 4.000 do 5.000 godina. Oaza je mali dio vegetacije u pustinji. Napajana izvorima slatke vode kao što su podzemne rijeke i visoke razine vode znače da ova područja mogu postati živahna, bujna utočišta za biljni i životinjski svijet.
Vodonosnici i kanali koje je izgradio čovjek mogu pomoći u navodnjavanju ovih područja čineći ih pogodnima za dugoročno naseljavanje.
Utvrdu su otkrili naučnici iz Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) u Francuskoj i arheološka komisija Saudijske Arabije, Kraljevska komisija za Al-‘Ula.
Utvrde u Khaybaru nekoć su se protezale 14,5 km i bile su debele između 1,7 i 2,4 m, prema ispitivanjima na terenu i podacima daljinskog istraživanja. Zidine utvrde bile bi visoke i do 5 metara. Zahvatao bi teritorij veličine gotovo 1.100 hektara.
Tim naučnika procjenjuje da su zidovi naselja izgrađeni između 2250. i 1950. godine prije Krista, na temelju radiokarbonskog datiranja uzoraka prikupljenih tokom iskopavanja.
Danas, 4.000 godina kasnije, ostalo je sačuvano manje od polovice dužine zidova i 74 bastiona izbočene građevine namijenjene odbrani.
Brojne zidane oaze pronađene su u sjeverozapadnoj Arabiji još iz bronzanog doba (3300. – 1200. pr. Kr.). Utvrđena naselja postala su kolosalna u tom vremenskom razdoblju, uključujući evropske "megautvrde".
Arapske pustinje dom su nekih od najstarijih utvrda na svijetu, uključujući najveću prepoznatljivu kamenu tvrđavu na svijetu, Citadelu Alepa u Siriji koja je naseljena već 4.500 godina.
Najstarija tvrđava na svijetu otkrivena je krajem prošle godine, stara 8.000 godina u Sibiru.
Utvrđenje oaze Khaybar pripadalo je mreži zidanih oaza u regiji. Zašto je izgrađen i priroda društva koje ga je izgradilo još uvijek ostaju misterije. Ali ovo otkriće baca novo svjetlo na ljudsku okupaciju u sjeverozapadnoj Arabiji i dodaje detalje našem razumijevanju društvene složenosti tokom predislamskog razdoblja, piše Cosmosmagazine.com.
