Prije 40 godina Bosna je postala prvak Evrope i Sarajevu dala najljepši rođendanski poklon
Tog četvrtka u dvorani u francuskom Grenobleu košarkaškom spektaklu prisustvovalo je 12.000 navijača, a ulogu velikog favorita imala je italijanska ekipa Emerson Varese.
Kako i ne bi kada je ekipa sa sjevera Italije deseti put zaredom ušla u finale i borila se za šestu titulu prvaka Evrope. Ipak, te večeri znanje, srce i bosanski inat bili su na strani Studenata, a zašto ne reći i sreća, jer igrač od kojeg se najviše strahovalo - legendarni Dino Meneghin - nije ni trebao igrati zbog povrede lijeve ruke.
Ipak, kada je vidio da je "vrag odnio šalu", trener Emersona Edoardo Rusconi je poslao i legendarnog centra u igru. Meneghin je ubacio 10 poena, ali su raspoložene bile ostale zvijezde italijanskog prvaka: Bob Morse je postigao 30, Charlie Yelverton 27, a Maurizio Gualco 16 poena.
Ipak, to nije bilo dovoljno, jer su na drugoj strani bili nezaustavljivi Žarko Varajić sa 45 poena, što je i danas apsolutni rekord u finalima Kupa šampiona i Eurolige, te Mirza Delibašić sa 30 poena. Ratko Radovanović je dodao 10, Predrag Benaček 6, Ante Đogić 3 i Boško Bosiočić 2 za pobjedu prvaka Jugoslavije rezultatom 96:93.
Kakvu košarkašku rapsodiju su te noći u Grenobleu prikazali Studenti najbolje ilustruje rečenica komentatora Zorana Popovskog: "Njihova igra je ličila na jednu divnu bosansku sevdalinku".
Bosna je na putu do titule upisala 12 pobjeda i četiri poraza, a osim što je okončala desetogodišnju dominaciju ekipe iz Varesea koja više nikada nije dobila priliku boriti se za titulu najbolje ekipe u Evropi, utkala je put za uspjehe jugoslavenskih ekipa. Nakon Bosne titulu prvaka Evrope pod jugoslavenskom zastavom su osvajali Cibona (1985. i 1986.), Jugoplastika (1989., 1990., 1991.) i Partizan (1992.).
Igrom sudbine igrači Bosne su se avionom vratili iz Francuske u Sarajevo 6. aprila, na Dan grada Sarajeva. Dočekalo ih je 15.000 navijača na aerodromu, a zbog njih je prekinuta svečana sjednica Gradske skupštine (današnjeg Gradskog vijeća, op. a.) koja se održavala u Skenderiji te je 3.000 prisutnih u Velikoj dvorani ustalo i aplaudiralo Studentima koji su svom gradu donijeli najljepši mogući poklon.
Nezaboravnu generaciju KK Bosna su činili kapiten Žarko Varajić, Mirza Delibašić, Ratko Radovanović, Sabit Hadžić, Boro Vučević, Predrag Benaček, Ante Đogić, Boško Bosiočić, Nihad Izić, Svetislav Pešić, Dragan Zrno, Sabahudin Bilalović te Almir Dervišbegović i Sulejman Duraković koji nisu bili među 12 igrača u finalnom susretu. Trener ekipe je bio Bogdan Tanjević, a asistirao mu je Draško Prodanović.
Nažalost, danas su košarkaši Bosne, koji nastupaju pod imenom Bosna Royal, na posljednjem mjestu domaćeg prvenstva. Bosna se nalazi u ogromnim dugovima i u pitanju je sam opstanak kluba, a da stvar bude još tužnija, nedavno je, po ko zna koji put, izbačen iz dvorane koja nosi ime simbola kluba, grada i države - Mirze Delibašića.
Do nekih boljih vremena, svi oni kojima je Bosna u srcu će se sa sjetom sjećati 5. aprila 1979. godine i nezaboravne noći u Grenobleu.
