Tog četvrtka u dvorani u francuskom Grenobleu pred 12.000 navijača u tadašnjim evropskim okvirima "mala" Bosna je igrala protiv "velikog" Emersona iz Varesea.
Italijanski gigant je bio apsolutni favorit i svi su klub koji je član elitnog ranga jugoslovenske košarke postao tek sedam godina ranije smatrali još jednim u nizu lakih meta za tada petostrukog prvaka Evrope.
Ipak, pitali su se nešto i Mirza Delibašić, Žarko Varajić, Ratko Radovanović, Sabit Hadžić i društvo koji su pokazali bosanski inat i ostavili srce na terenu.
Na terenu su nasuprot sebe imali Charlieja Yelvertona i Boba Morsea, Amerikance koji su primali platu kao čitava ekipa Studenata, a trener Emersona Edoardo Rusconi je na klupi ostavio legendarnog centra Dinu Meneghina koji je bio lakše povrijeđen.
Rusconi je mislio da mu Meneghin neće biti potreban protiv Bosne, ali se ipak prevario. Kada je vidio da je "vrag odnio šalu" poslao je i njega u igru, no ni to nije pomoglo da Emerson dođe do šeste titule prvaka Evrope.
Igrači koje je maestralno vodio sa klupe Bogdan Tanjević su pokazali koliko vrijede i u uzbudljivom finišu slavili rezultatom 96:93.
Nezaustavljivi kapiten Žarko Varajić je ubacio čak 45 poena, što je i danas apsolutni rekord u finalima Kupa šampiona i Eurolige, a Mirza Delibašić je dodao 30 poena.
Bosna je postala prvi prvak Evrope iz bivše Jugoslavije i utkala put za kasnije trijumfe Cibone (1985. i 1986.), Jugoplastike (1989., 1990., 1991.) i Partizana (1992.).
Igrom sudbine igrači Bosne su se avionom vratili iz Francuske u Sarajevo 6. aprila, na Dan grada Sarajeva. Dočekalo ih je 15.000 navijača na aerodromu, a zbog njih je prekinuta svečana sjednica Gradske skupštine (današnjeg Gradskog vijeća, op. a.) koja se održavala u Skenderiji te je 3.000 prisutnih u Velikoj dvorani ustalo i aplaudiralo Studentima koji su svom gradu donijeli najljepši mogući poklon.
Čuvenu generaciju Studenata činili su kapiten Žarko Varajić, Mirza Delibašić, Ratko Radovanović, Sabit Hadžić, Boro Vučević, Predrag Benaček, Ante Đogić, Boško Bosiočić, Nihad Izić, Svetislav Pešić, Dragan Zrno, Sabahudin Bilalović te Almir Dervišbegović i Sulejman Duraković koji nisu bili među 12 igrača u finalnom susretu.
Bogdan Tanjević je bio trener ekipe, a asistirao mu je Draško Prodanović.
