Masakr na Markalama: Zločinci su granatama ubili 43 osobe

Tog dana u 11 sati ujutro s položaja koje je držala Vojska Republike Srpske ispaljeno je pet granata koje su zauvijek ugasile živote 43, a ranile 84 osobe. Mnoga djeca su izgubila majke i očeve, mnogi ljudi su izgubili prijatelje, rođake, poznanike. Jedni su izašli da kupe nešto skromno za jelo, a drugi su prodavali hranu kako bi zaradila koju marku. Zvuk granata promijenio je tog 28. augusta živote mnogih ljudi.

Gelerima minobacačke granate od 120 mm, ispaljene iz pravca Trebevića, koja je eksplodirala u blizini sjevernog ulaza u Gradsku tržnicu, ubijeni su Omer Ajanović, Hidajet Alić, Salko Alić, Zeno Bašević, Husein Baktašević, Sevda Brkan-Kruščica, Vera Brutus-Đukić, Halida Cepić, Paša Crnčalo, Mejra Cocalić, Razija Čolić, Esad Čoranbegić, Dario Dlouhi, Salko Duraković, Alija Dževlan, Najla Fazlić, Rijad Garbo, Ibrahim Hajvaz, Meho Herceglić, Jasmina Hodžić, Hajrudin Hozo, Jusuf Hašimbegović, Adnan Ibrahimagić, Ilija Karanović, Mesudija Kerović, Vehid Komar, Muhamed Kukić, Mirsad Kovačević, Hašim Kurtović, Ismet Klarić, Masija Lončar, Osman Mahmutović, Senad Muratović, Goran Poturković, Blaženka Smoljan, Hamid Smajlhodžić, Hajro Šatrović, Samir Topuzović, Hamza Tunović, Ajdin Vukotić, Sabaheta Vukotić, Meho Zećo i Narima Žiga.

Ujedinjeni narodi sproveli su istragu u tajnosti, što je izazvalo špekulacije u medijima o nemogućnosti utvrđivanja lokacije sa koje su granate ispaljene. Te špekulacije su koristile agresorske vlasti i često optuživale vladu tadašnje Republike BiH da bombarduje vlastito stanovništvo.

Nakon objelodanjivanja izvještaja u Generalnoj skupštini UN-a 1999. godine rečeno je da je UNPROFOR svojom istragom utvrdio kako su granate došle s položaja VRS. Vijeće Haškog suda je na osnovu iznesenih dokaza potvrdilo da je granata upućena sa položaja Vojske Republike Srpske i time odbacilo tvrdnju da je masakr iscenirala Armija BiH.

Za ovaj zločin osuđeni su Dragomir Milošević i Stanislav Galić.

Masakr, kasnije poznat i kao Markale 2, postao je i okidač za pokretanje vojne intervencije NATO snaga po položajima VRS oko Sarajeva. Nakon intervencije srpske su snage pristale na pregovore o primirju, koje će kasnije rezultirati potpisivanjem Dejtonskog sporazuma.