Vilenica je istakla da se njeno istraživanje bavi materinstvom i da želi da pokaže da “nema ničeg prirodnog da se žene povezuju sa brigom o djeci i o drugima“.
“To je praktično jedan mehanizam koja koriste sva društva koja se baziraju na eksploataciji rada. U kapitalizmu je to brutalnije. Ono što se dešava na periferiji, odnosno u eurozoni, ali i globalno, jeste ukidanje svih socijalnih prava, koji su izboreni u socijalizmu, demontira se potpuno sistem zaštite, sistem opšte brige o deci, ukidaju se radnička prava i tako dalje“, pojasnila je Vilenica.
Ono što je važno za materinstvo i za rod, ističe Ana, jesu mehanizmi koji su integralni kapitalizmu, kao klasa, rasa i etnicitet i koji učestvuju u kreiranju opšteg sistema, koji se bazira na isključivanju, diskriminaciji i privilegijama samo manjini, koja je praktično jedan posto populacije, dok ostali žive u vrlo teškom položaju.
“Majke na periferiji danas, pogotovo one iz nižih klasa, trpe višestruka opterećenja. Sa jedne strane, one se strukturalno svrstavaju u zonu indirektno tržišno regulisanih aktivnosti, a to je taj reproduktivni rad u kući, koji uključuje brigu o deci, čišćenje, spremanje i tako dalje. A taj rad se temeljno obezvređuje. Tako da su majke, odnosno sve žene, koje obavljaju te poslove brige i nege, puno su manje plaćene i imaju manja prava nego oni koji se bave proizvodnim aktivnostima iz drugih sfera“, zaključila je Vilenica.
Ona je naglasila da kapitalizam u potpunosti zavisi od patrijarhata i rada majki. U kapitalizmu, ističe Ana, i žene su sve više prisutne na tržištu rada, a njihov rad je temeljno obezvrijeđen.
U svom istraživanju, ona se osvrće na pitanja poput zašto i kako se ne vrjednuje rad žena, zbog čega postoje razlike u platama između muškaraca i žena koje obavljaju iste poslove, zbog čega rad koji se obavlja u kući ne cijeni, zbog čega država i kapital odriču i ne žele da plate troškove reprodukcije.