Vlast u RS-u još negira bosanski jezik, Bošnjaci to zakonom žele riješiti

Salkić je na kraju pojasnio da bi ovim zakonom omogućavali prestanak dosadašnje prakse diskriminacije budući da vlast jezik srpskog naroda naziva srpskim, dok u isto vrijeme za jezik bošnjačkog naroda govori jezik bošnjačkog naroda, a ne bosanski.

Amir Hurtić je pročitao obrazloženje nacrta te naveo da se u članu 1 ovog zakona piše da se ovim zakonom uređuje službena upotreba službenih jezika Bosne i Hercegovine u javnom životu Republike Srpske.

U stavu 2 piše da su službeni jezici u Republici Srpskoj bosanski jezik, srpski jezik, i hrvatski jezik. U stavu 3. se navodi da su službena pisma latinica i ćirilica.

Član 2. ovog zakona navodi da službenim jezicima, u smislu ovog zakona, smatra se standardizirani tip jezika, kao sredstvo i opšte dobro nacionalne kulture konstitutivnih naroda i ostalih građana u Bosni i Hercegovini.

U članu 3. piše da se službeni jezici obavezno upotrebljavaju u radu organa vlasti na svim nivoima u Republici Srpskoj kad vrše javna ovlaštenja, u radu javnih preduzeća i javnih službi, kao i u radu drugih organizacija kad to građani i druga lica u Republici Srpskoj zahtjevaju.

Pod stavom 2. je navedeno da u ustanovama i drugim oblicima organiziranja u oblasti obrazovanja (predškolsko, osnovno, srednje i visoko obrazovanje), obrazovno-vaspitni rad, izdavanje isprava, vođenje postupaka za ostvarivanje i zaštitu prava, dužnosti i odgovornosti građana kao i vođenje propisanih evidencija ostvaruje se ravnopravno na službenim jezicima.

Dalje se navodi da se službeni jezici obavezno upotrebljavaju i u radu i poslovanju, odnosno obavljanju djelatnosti:

1. privrednih društava i drugih oblika organiziranja koji posluju odnosno obavljaju djelatnost sa većinskim učešćem javnog kapitala;

2. privrednih društava i drugih oblika organiziranja u oblasti naučnoistraživačke djelatnosti, koji posluju, odnosno obavljaju djelatnost sa većinskim učešćem javnog kapitala;

3. profesionalnih i strukovnih udruženja koja predstavljaju svoju oblast na nacionalnom i međunarodnom nivou;

4. Javni medijski servisi i ustanove, u skladu sa zakonom kojim se uređuju javni medijski servisi i ovim zakonom.

Pod stavom 4. piše da obavezna upotreba službenih jezika od strane subjekata iz st. (1) – (3) ovog člana obuhvata i pravni promet i uključuje i ispisivanje poslovnog imena odnosno naziva, sjedišta, djelatnosti, naziva roba i usluga, uputstava za upotrebu, informacija o svojstvima robe i usluga, garancijskih uslova, ponuda, računa (faktura) i potvrda.

Stav 5. glasi: "Obavezna upotreba službenih jezika u smislu st. (1) – (4) ovog člana ne odnosi se na:

1. privatnu komunikaciju koja isključuje kontekst obavezne upotrebe jezika i pisma;

2. pisanje i upotrebu ličnih imena;

3. dvojezične publikacije, knjige i kompjuterske programe (osim njihovih opisa i uputstava);

4. prihvaćenu naučnu i tehničku terminologiju;

5. naučna i umjetnička djela;

6. naučnu i obrazovnu djelatnost škola na stranim jezicima, dvojezičkih škola, kurseva stranih jezika, u skladu sa posebnim propisima;

7. žigove i oznake geografskog porijekla.

U članu 4. piše da se društvena briga o zaštiti službenih jezika ogleda naročito u:

1. promoviranju, očuvanju, njegovanju i obaveznoj primjeni norme standardnog bosanskog, srpskog i hrvatskog jezika,

2. podršci proučavanju i afirmaciji službenih jezika, pisanog naslijeđa i njegovoj zaštiti od prisvajanja i falsificiranja i

3. podršci zaštite i očuvanja službenih jezika u Republici Srpskoj.

Članom 5. je propisano da nadzor nad sprovođenjem odredbi ovog zakona vrši Ministarstvo prosvjete i kulture Republike Srpske.

Nadalje, članom 6. je određeno da novčanom kaznom od 500 do 5.000 KM kaznit će se za prekršaj pravno lice, ako postupa suprotno odredbama člana 3. ovog zakona. Za prekršaj iz stava (1) ovog člana kaznit će se odgovorno lice u pravnom licu novčanom kaznom od 1.000 do 3.000 KM.