U Beogradu preminuo legendarni glumac Dragan Nikolić

Nikolić je nedavno i operisan, te je hitno primljen u bolnicu gdje su se ljekari borili za njegov život. Bio je na aparatima i nije mogao samostalno disati. Nažalost, nije preživio. Glumac je već neko vrijeme bolovao od teške bolesti digestivnog trakta.

Doajen srpskog glumišta rodio se 1943. godine u Beogradu. Poslije završene osnovne škole upisao je Četrnaestu beogradsku gimnaziju koju nije završio jer je bio premješten u Ekonomsku školu, prenosi Telegraf.

Nakon dvije godine provedene u srednjoj školi polagao je i položio prijemni ispit na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju, i tada je kao sedamnestogodišnjak, bio najmlađi student. Diplomirao je na Fakultetu dramskih umjetnosti u Beogradu.

Filmsku karijeru počeo je 1964. godine manjom ulogom u filmu “Pravo stanje stvari”, tada je potpisan krštenim imenom Dragoslav Nikolić.

Zasluge za izmjenu nadimka na mjestu imena duguje grešci na kraju televizijske serije "Dovoljno je ćutati" iz 1965. godine kada mu je u kajronu za uloge umjesto imena stavljen nadimak koji će obilježiti njegovu karijeru.

Prvu značajniju glavnu ulogu ostvario je ulogom u filmu "Kad budem mrtav i beo" (1967) Živojina Pavlovića. Glavne i veće sporedne uloge ostvario je u više od trideset filmova; ističu se još "Horoskop" (B. Drašković, 1969); "Bube u glavi" (M. Radivojević, 1970), "Uloga moje porodice u svjetskoj revoluciji" (B. Čengić, 1971), “Mlad i zdrav kao ruža” (J. Jovanović, 1971), “Bez riječi” (M. Radivojević, 1972, Car Konstantin u Nišu), “Kičma” (V. Gilić, 1975), “Nacionalna klasa” (G. Marković, 1979, Car Konstantin), "Ko to tamo peva" (S. Šijan, 1980), "Banović Strahinja" (V. Mimica, 1981), gdje je za ulogu turskog pljačkaša Alije nagrađen Zlatnom arenom u Puli, “Sezona mira u Parizu” (P. Golubović, 1981), "Nešto između" (S. Karanović, 1983), "Balkan ekspres" (B. Baletić, 1983), "Obećana zemlja" (V. Bulajić, 1986), "Poslednji krug u Monci" (A. Bošković, 1989), "Original falsifikata" (D. Kresoja, 1991).