Kako su evropski desničari od antisemita postali najveći zagovornici cionizma
Prije nekoliko godina sin izraelskog premijera Benjamina Netanyahua, postao je lice na posteru njemačke desničarske stranke Alternative für Deutschland (AfD). Netanyahuov najstariji sin izazvao je kontroverzu kada je pozvao na ukidanje "zle" Evropske unije, koja je, kako je tvrdio, bila neprijatelj Izraela i "svih europskih kršćanskih zemalja".
Podrška cionizmu kao pravilo
Podrška Izraelu nije samo pojava u njemačkoj desnici, nego širom Evrope. Uz Alice Weidel iz AfD-a, lideri krajnje desnice poput Geerta Wildersa u Nizozemskoj, Marine Le Pen u Francuskoj, Nigela Faragea u Velikoj Britaniji i Viktora Orbana u Mađarskoj svi su otvoreno stali na stranu Izraela.
Otvorena i entuzijastična potpora cionizmu postala je ideološko načelo za većinu tih stranaka, što je scenarij nezamisliv iz perspektive od prije pedeset ili čak trideset godina.
No, pojava da anitisemiti podržavaju cionizam i Izrael nije nova. Još početkom 20. stoljeća tadašnji ministar vanjskih poslova Velike Britanije Arthur Balfour izrazuio je podršku cionističkom pokretu u Balfourovoj deklaraciji 1917. godine. Jedan od razloga bio je i "oslobađanje" Britanije od Jevreja.
Nakon užasa holokausta, iskazivanje podrške Izraelu postalo je način da se desničarski populizam napravi društveno prihvatljivim. Stranka National Rally Marine Le Pen (bivša Front National) najbolji je primjer.
Kad je Jean-Marie Le Pen , osnovao stranku 1972. godine, bila je duboko antisemitska. Od tada se Marine Le Pen pokušavala riješiti lošeg imidža svog oca obraćajući se izraelskoj i francuskoj jevrejskoj zajednici.
Izrael kao model idealne države
Evropska desnica se dodvorava Izraelu jer ta država pruža neku vrstu modela Evropi koja se bori pronaći konsenzus o tome kako se nositi s vlastitim granicama. Za mnoge na krajnjoj desnici postoji osjećaj solidarnosti s Izraelom, za koji se sada smatra da dijeli judeo-kršćansko nasljeđe s evropskim državama.
"Bili smo slabi. Moja je zemlja judeo-kršćanska zemlja", rekao je jednom prilikom Nigel Farage lider britanske desnice.
Izrael na prvu ima sve što desničari žele, jednu naciju za jedan narod jedne vjere, s nepopustljivim i diskriminatornom stavom prema svom palestinskom stanovništvu. Ono što desničari ignorišu je činjenica da je Izrael dom za hiljade etiopskih Jevreja, ili činjenica da se Palestinci kršćani podjednako diskriminišu kao i muslimani.
"Bedem protiv islama"
Još jedna od stvari koje čine Izrael utopijom za evropske desničare je i pogled na ovu državu kao militarizirani bedem protiv islama. Geert Wilders iz nizozemske krajnje desne Stranke za slobodu (PVV), koja je prije nekoliko dana pobijedila na izborima, jednom je nazvao Izrael "kanarincem u rudniku uglja" i "prvom linijom obrane Zapada protiv islama".
Jevreji se predstavljaju kao žrtve prijetnje islama. Nakon migrantske krize, desničari su iskoristili priliku da dodatno raspiruju islamofobičnu retoriku. Prema njima, Evropi prijeti islam i mogućnost "apsorbiranja".
Savremeni val podrške Izraelu među evropskom krajnjom desnicom je strateški motiviran. Islamofobija i rasizam se maskiraju Izraelom, zemljom koja nije kao nekada Južnoafrička republika ili Rodezija na margini svjetske politike, nego država koja ima podršku Sjedinjenih Američkih Država i kompletnog Zapada.
Nažalost, malo toga će se promijeniti sve dok izraelska desničarska vlada, koju vodi Netanyahu, traži savezništvo sa svojim kolegama u Evropi.
