Ljakan nad Ljakanima, epitom bošnje ispranog mozga kojim upravlja ovakva odvratna njuška koja diže glas kao poslednji krkan, urla, vrijeđa i psuje. Kao prvi čovjek jednog grada, kao njegovo ogledalo nešto kontam i dobar je, dobar jer mi samo šutimo i posmatramo sa strane umjesto da ovakve palicama otjeramo iz grada.