Postoji u ovom gradu jedna kategorija ljudi koji su po nekoj meni nerzumljivoj definiciji, pretplaceni na populisticko, prizemno, glorificiranje, od jedne druge kategorije ljudi koji smatraju kako urbano, gradsko funkcioniranje lezi na njihovim plecima. Tako oni zive u tim izmisljenim pricama, gdje su pristicavi, predratni cirkusant Hemon ili slinavi voajer Dino Mustafic, Pasovic, Hadzihalilovic, Kresevljakovici, oskarovac Faruk Loncarevic, i jos tusta i tma slicnih, manjih i mizernijih, sa tankom, savitljivom pertlom umjesto kicme....elem, veliki umjetnici i dokazani gradski ljudi. A istina je daleko, kao uvale Madagaskara.
...gdje unutar pojma "urbano" prestaje laž, a konačno počinje istina?...je li vrijedniji, kao čovjek, glede iskrenosti, seljak sa nišića koji će se na koridi k'o stoka napiti i skršiti šatru ili ispolirani (malo)građanin koji će sav svoj bezvezni život upakovat' u in trendove na in mjestima?...u prevodu, živo m ezanima koliko gospode ni kad su sami u sobi ne čačkaju nos...