sevdalinka je usmena narodna lirska pjesma i prema tome ne moze biti napisana u onom smislu kako to mi danas shvatamo, nju stvaraju ljudi jedne geografske regije generacijama. usmenu/narodnu knjizevnost obiljezava agrafičnost, sto znaci da takvi tekstovi nisu zapisivani i nastajali kao "knjizevnost" kakvu poznajemo danas - kao pisana/grafijska knjizevnost. obicni ljudi, koji su tada vecinom bili nepismeni su na odredjenu melodiju, koja bi dosla iz osmanskog carstva ili nekog drugog podneblja, smisljali tekst. s obzirom da sevdalinka ima karakter usmene knjizevnosti ona se prenosila s koljena na koljeno generacijama i samim time su se mijenjale i rijeci pjesme - to je neminovno u usmenoj knjizevnosti. kao lirska pjesma (dakle pjesma istancanih osjecanja, cesto sjetna, crnožučnih ljubavnih tegoba) najcesce se pjevala iz zenske perspektive, a epske narodne junacke pjesme (poput brace morica, budaline taleta itd.) iz muske. mada postoje i prelijepi primjeri lirskih pjesama (sevdalinki) koje su ispjevane iz muske perspektive. u 19. stoljecu smo dobili prve skolovane etnomuzikologe koji su poceli proucavati fenomen usmene knjizevnosti, koji poznaje skoro svaka "nacija" u nekom obliku. i tako su etnomuzikolozi bili prvi koji su zapisali sevdalinke, kao usmene lirske pjesme iz naroda - zapisali su ih direktno iz usta naroda. i po ovim rijecima svrsenog studenta knjizevnosti :P rikikiki je u pravu - sevdalinka se ne moze napisati, nije mogla ni tada jer je bila specifikum ovog podneblja pod vlascu osmanske carevine sa prilicno agraficnim domicilnim stanovnistvom. dakle sve ono sto je nastalo kao sevdalinka u 20. stoljecu (i poslije) nije sevdalinka, jer je stanovnistvo opismenjeno s vremenom i ne moze se govoriti o usmenoj knjizevnosti. to bi bile starogradske pjesme.