Vecina danasnjih mladjih "pravih" Sarajlija (u 30-tim godinama, najcesce) su zapravo "Sarajlijce" - ljudi od kafice, zalopojki, ljubomore i neaktivnosti. Teski ksenofobi ili snobovi. Puna im usta ovog grada koji su uglavnom podigli i civilizovali ljudi koji su tokom rata odbjegli ili su sada u penziji. Pa onda imamo primjere onih aktivnijih Sarajlija koji rade neke ublehaske poslove; menadzeri, PR-ovi, klincevi, palcevi, imaju malu djecu, skupe aute, pravo su trendi i nemaju vremena za svoje roditelje, ali zato bulje 24/7 u svoje mobitele. Reci cu samo da sam autohtoni Sarajlija, nekoliko decenija, mozda i citavo stoljece i ne osjecam se nesto privilegovanim niti posebnim, neupadljiv sam stanovnik ovog grada. Radim svoj posao posteno, kulturan sam, ne svadjam se, cista mi je savjest, nemam se cime ovdje hvaliti niti cime narocito ponositi, jer Sarajevo je iskreno jos uvijek vise u stanju jednog veceg sela nego metropole...