Komandant Azem Dervišević, bi se poslije 33 godine morao oglasiti o padu Grbavice II, 5. juna 1992.On je taj dan iz kasarne Maršal Tito pustio srpske vojnike iz JNA i rekao im da mogu da idu kuda žele. Umjesto da ih je usmjerio da idu u Lukavicu preko Nedžarića ili na Pale preko Bentbaše, oni su po izlasku iz Maršal Tita maltene samo skrenuli preko mosta kod Elektroprivrede i kod Lorisa ko gerilci poiskakali iz kamiona i tako zauzeli Grbavicu 2, koja je do tada bila ničija zemlja.
Da su oni što su vodili NUBBIH i tamo se za sve pitali, obilazili institucije i ministre, možda bi danas bili riješeni, ali oni nisu prstom mrdnuli.Zato NUB da nas i jeste u ovoj situaciji.
Mnogi zločini koji su se desili na Grbavici zataškani, uopšte se o njima ne govori, kao da nekome ne odgovara da se o tome prica.Recimo, ubistvo porodice Balvanović je nesto najgore sto se desilo u ratu u BiH, a te divne ljude (majka Otilija, sinovi Amir i Emir) gotovo nikad niko ne spominje. Bili su divna grbavička porodica, koja mrava ne bi zgazila, samo su željeli da normalno žive sa svojim komšijama, ali nažalost, Batko, Saša Baričanin i Zoran Dragicevic Krompir im nisu dali.