Bacanjem ruža sa ćuprije u Višegradu obilježena 32. godišnjica zločina nad Bošnjacima

U mjesecu junu 1992. godine u Višegradu su počinjeni najmonstruozniji zločini nad civilima na tlu BIH tokom agresije, kada je u živim lomačama u Pionirskoj ulici i na Bikavcu, u kućama Sumbule Zebe i Mehe Aljića, živo spaljeno više od 140 civila.

Iz Udruženja porodica ubijenih i nestalih osoba "Višegrad '92" podsjećaju da je u ovom gradu ubijeno oko 3.000 osoba, među kojima je i 127 djece. Za zločine u Višegradu osuđeno je više od 25 zločinaca na više od 400 godina zatvora.

Samo u maju i junu 1992. godine, prema podacima Haškog tribunala ubijeno je više od 60 posto Bošnjaka sa područja Višegrada, dok je u periodu od 1992. do 1995. godine ubijeno oko 3.000 višegradskih Bošnjaka. U haškim presudama istaknuto je da je Višegrad bio podvrgnut "jednoj od najnemilosrdnijih kampanja etničkog čišćenja u bosanskom sukobu".

14. juna 1992. godine specijalna vojna formacija pod komandom ratnog zločinca Milana Lukića zarobila je više od 70 osoba, među njima i žene i djecu, koji su živi spaljeni u kući Adema Omeragića (Sumbule Zebe) u Pionirskoj ulici u Višegradu, a najmlađa žrtva je bila beba od dva dana.

U naselju Bikavac, u kući Mehe Aljića nekoliko dana kasnije 27. juna 1992. godine spaljeno je 72 bošnjačkih civila, a najmlađa žrtva bilo je jednogodišnje dijete.

Za zločine u Pionirskoj ulici i Bikavcu, pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju na doživotni zatvor osuđen je Milan Lukić, dok je Sredoje Lukić osuđen na 27 godina zatvora.