Tužnu godišnjicu obilježili su građani Sarajeva predvođeni delegacijom Grada Sarajeva i delegacijom Medicinskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu na kojem je 1992. godine studirala tada 23-godišnja Suada Dilberović. Ona je zajedno sa 33-godišnjom službenicom Olgom Sučić ubijena na mostu Vrbanja.
Tog dana je ubijeno šest građana Sarajeva, dok ih je nekoliko ranjeno.
Hice su ispalili teroristi i pripadnici velikosrpskih paravojnih formacija koje su se u prethodnom periodu planski raspoređivale po obroncima i određenim nizinskim dijelovima glavnog grada tadašnje Republike Bosne i Hercegovine.
Paljba nije bila usmjerena na vojne objekte ili na neprijateljsku vojsku, već na hiljade građana Sarajeva koji su se tog dana okupili na Marijin-Dvoru, platou ispred tadašnje zgrade Izvršnog vijeća i na mostu Vrbanja kako bi digli svoj glas protiv rata koji je sedmicama plamtio u pojedinim dijelovima BiH.
Toga dana prije 24 godine rat je pokucao na vrata glavnog grada mlade evropske države.
Ubice koje su otvorile vatru na civile sa tadašnjeg hotela Holiday Inn ubrzo su uhapšene, dok su oni sa objekta u blizini današnje benzinske pumpe kod OHR-a uspjeli pobjeći.
Ubistva koja su se desila 5. aprila 1992. godine prihvataju se kao početak terora nad civilima grada Sarajeva koji je trajao sve do februara 1996. Tokom opsade ubijeno je 11.500 osoba, među kojima 1.600 djece.
Most Vrbanja danas nosi naziv Most Suade i Olge, a na njemu stoji ploča sa stihovima "Kap moje krvi poteče i Bosna ne presuši".
