Dan kada su se Sarajlije vratile na svoju spaljenu Grbavicu
Bio je to povratak na spaljenu zemlju, povratak na mjesto gdje su četničke vojvode počinile najmonstruoznije zločine, gdje su spalili i uništili sve što su mogli.
I sreću i tugu i ponos i bol i brojne druge osjećaje opisali su građani prilikom povratka na zgarište svojih domova na uništenoj Grbavici.
Grbavica je četiri godine bila pod okupacijom Vojske Republike Srpske, a pripadnici VRS-a i paravnojnih formacija su u ovom sarajevskom naselju činili ratne zločine protiv stanovništva svih nacionalnosti, a posebno protiv Bošnjaka koji nisu uspjeli pobjeći na slobodnu teritoriju.
Tokom agresije na BiH u naselju Grbavica počinjeni su neki od najstrašnijih zločina tokom opsade Sarajeva.
Iz tog perioda ostao je zapamćen zločinac Veselin Vlahović Batko, kojeg je Sud Bosne i Hercegovine krajem marta 2013. godine osudio na 45 godina zatvora zbog zločina koje je počinio na Grbavici nad svim ljudima koji su mu se pokušali suprotstaviti na bilo koji način.
Na Grbavicu je 19. marta 1996. ušlo 100 pripadnika Ministarstva unutrašnjih poslova KS, tačnije 67 Bošnjaka, 20 Srba i 13 Hrvata. Zajedno s pripadnicima IPTF-a i prvim povratnicima zatekli su katastrofalno stanje.
Naime, većina srpskog stanovništva je pod pritiskom SDS-a i vlasti s Pala te usađivanjem straha i panike, odlučila koordinisano napustiti svoje domove na dan reintegracije ili u periodu koji joj je prethodio.
Pojedini stanari su uništavali i palili svoje stanove, dok su pojedine stambene jedinice gorjele jer su ih zapalili pripadnici SDS-ovih paravojnih odreda. Sličan scenarij se odigrao i na Ilidži nekoliko dana ranije.
Odlazak većeg dijela srpskog stanovništva uzrokovao je pljačku i uništavanje društvene i privatne imovine, naselje je bilo prekriveno smećem.
