Naime, Općinsko vijeće Općine Hadžići uputilo je inicijativu za osnivanje nove škole koja bi se zvala po književniku Enveru Čolakoviću.
Razlog za osnivanje nove škole jeste preopterećenost Osnovne škole 6. mart.
Svi zastupnici saglasni su da je osnivanje škole opravdano, ali su mišljenja o nazivu škole podijeljena. Naime, DF i Naša stranka smatraju da književnik Enver Čolaković ne zaslužuje da se po njemu nazove jedna javna ustanova.
Kako za Klix.ba kaže Peđa Kojović, zastupnik Naše stranke u Skupštini KS, sporna je činjenica da je Enver Čolaković bio kulturni ataše Nezavisne države Hrvatske (NDH) u Mađarskoj u periodu od 1944. do kraja Drugog svjetskog rata.
“Oni se pozivaju na to da protiv njega nije bilo krivičnih procesa nakon okončanja Drugog svjetskog rata. Mi ne tvrdimo da je čovjek činio zločine za koje bi bio lično krivično odgovoran. Kada se imenuju javne institucije po nekim ljudima onda treba birati ljude čije biografije mogu da prenesu neke pozitivne vrijednosti na nove generacije. Jednostavno, treba izbjegavati imenovanje ustanova po ljudima čije su biografije kontroverzne. Iz istih razloga bili smo protiv davanja naziva školama po Draži Mahailoviću i svima onima koji su se u Drugom svjetskom ratu našli na pogrešnoj strani historije i ljudskosti”, kaže Kojović koji dodaje da oni traže da se usvoji odluka o osnivanju škole, a da se o imenu odlučuje kasnije.
Ovakav stav imaju DF i Naša stranka, a očekuje se da slično stajalište zauzme i SDP.
Enver Čolaković rođen je u Budimpešti 1913. godine u porodici Vejsilbega i Ilone Čolaković rođ. Mednyanszki. U rodnom gradu je završio realnu gimnaziju i upisao Visoku tehničku školu. Školovao se zatim u Sarajevu i Beogradu, a u Zagrebu je 1959. godine diplomirao historiju.
Budući da se rodio u Mađarskoj do 1939. godine je pisao na mađarskom i njemačkom, a od 1939. godine samo na bosanskom jeziku. Od 1939. do 1944. godine živio je u Sarajevu. Godine 1944. imenovan je atašeom za kulturu pri hrvatskom poslanstvu u Mađarskoj. Poslije sloma NDH u Sarajevu je od novih vlasti uhapšenn 1945. godine i proveden u Zagreb, nakon čega je pušten, kasnije nekoliko puta biva ponovno hapšen te pušten. Od 1945. godine nastavlja živjeti u Zagrebu, ali nije mogao objavljivati te se bavi prevođenjem i radi kao korektor u Nakladnom zavodu Hrvatske (do 1946. godine) te kao redaktor u Leksikografskom zavodu (od 1952. do 1954. godine). Bio je član Društva hrvatskih književnika, Matice hrvatske i PEN-kluba te Društva hrvatskih književnih prevodilaca.
