Jezik kojim govorimo se zove SLAVNO-ILIRIJSKI BOSANSKI, kao što piše velikoim slovim na koricama prve Biblije na Balkanu čije pravljenje je naredio papa Klement VIII. Jezik smo stvorili tokom 10 hiljada godina postojanja Bosne Slavne Ilirije, a onda smo poraženi od Rimljana 9.g.n.e. Servia i Hrvatska su 1908. uzeli knjigu Gramatika bosanskog jezika (iz 1890.) i nalijepili na nju korice s lažnim nazivom.
Hrvatinić je prezime Bosanca Hrvatinića Kotromanića koji ih je 1403. oslobodio od Ugara, u vrijeme kad su se zvali Kozani (stočarstvo). Nose njegovo prezime kao ime nacije. To nije njegov lični kućni jezik, nego BOSANSKI. Zvali su se Kozani do 1915.g. a nakon WW1 nove generacije potpuno preuzimaju novo ime, tj. prezime Bosanca.
(robovi) na bosanskom ''srvlje'', na latinskom ''servi''. To nije identitet nego obespravljeni status pojedinca u robovlasničkom sistemu. Ti pojedinci nisu bili grupa. A onda su ustali 1817. Ustanak ro*ova 2, koji i danas slave pod mantrom ''slobodarski narod'', iako to nikad do tad nisu bili.
1915. bježeći od Prvog svjetskog rata u Grčku, milion izbjeglica iz Hrvatske i Servie su dobili i lično osnovali kantone u Grčkoj pod imenima Kozani i Servia, koji i danas stoje s istim imenima i opisom ko ih je i kada osnovao. Zaštićeni su zakonom o istorijskom naslijeđu i ostaće da svjedoče o istini. Nema slova B. Nema Hrvatinićevih. Samo Kozani i Servia.